اختلال سلوک چیست و چه نشانه هایی دارد
اختلال سلوک (CD) یک وضعیت سلامت روان است که بیشتر در کودکان و نوجوانان تشخیص داده می‌شود. این اختلال شامل الگوی مداوم رفتار پرخاشگرانه، ضداجتماعی و قانون‌شکنانه است که حقوق دیگران و یا هنجارهای اصلی اجتماعی را زیر پا می‌گذارد.
ویژگی‌های کلیدی اختلال سلوک
برای تشخیص، رفتارها باید تکراری و مداوم باشند، ست کم ۱۲ ماه به درازا کشیده باشند و حداقل یک علامت در ۶ ماه گذشته وجود داشته باشد. این رفتارها معمولاً در چهار دسته کلی قرار می‌گیرند:1. پرخاشگری نسبت به افراد و حیوانات، قلدری، تهدید یا ترساندن دیگران، دعوای فیزیکی یا ستم به دیگران، به کار بردن سلاح (مثلاً چوب، چاقو، اسلحه)
2. تخریب اموال، آتش‌افروزی عمدی، خرابکاری (شکستن پنجره‌ها، تخریب اموال)
3. فریبکاری یا دزدی، دروغ گفتن برای به دست آوردن کالا یا اجتناب از تعهدات، ورود غیرقانونی به خانه‌ها، ماشین‌ها یا ساختمان‌ها، دزدیدن اقلام با ارزش (مثلاً دزدی از مغازه بدون درگیری)
4. نقض جدی قوانین،فرار از مدرسه (شروع پیش از 13 سالگی)، فرار از خانه در طول شب،بیرون ماندن در شب با وجود محدودیت‌های پدر و مادر
انواع اختلالات سلوکی (زیرگروه‌ها)
بر پایه سن شروع:شروع در دوران کودکی: دست کم یک علامت پیش از ۱۰ سالگی (معمولاً شدیدتر)
شروع در نوجوانی: علائم پس از ۱۰ سالگی ظاهر می‌شوند
شروع نامشخص: زمان شروع علائم نامشخص است
بر پایه شدت:
خفیف: آسیب جزئی به دیگران (مانند دروغگویی، قانون‌شکنی)
متوسط: تأثیر متوسط (مانند دزدی همراه با درگیری)
شدید: آسیب قابل توجه (مثلاً حمله، رابطه جنسی اجباری، استفاده از سلاح)
خطرات و پیامدهای مرتبط
خطر بیشتر ابتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی در بزرگسالی (به‌ویژه اگر شروع در کودکی باشد)افزایش احتمال مصرف مواد، شکست تحصیلی، مشکلات قانونی و اختلالات سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب
اختلال سلوک اغلب با کمبود توجه و بیش فعالی، اختلال نافرمانی مقابله‌ای یا اختلالات یادگیری همراه است.
علل و عوامل خطر
اختلال سلوک تحت تأثیر ترکیبی از عوامل زیست شناختی، روانی و محیطی قرار دارد:سابقه خانوادگی اختلالات رفتاری یا خلقی
مشکلات عصبی، به‌ویژه شامل قشر جلوی مغز (تصمیم‌گیری، کنترل تکانه)
قرار گرفتن در معرض خشونت، سوءاستفاده، بی‌توجهی یا بی نظمی
فقر، محیط‌های آشفته و طرد شدن توسط همسالان
مشکلات رفتاری اولیه یا مشکلات خلقی
گزینه‌های درمانی
درمان مؤثر چند وجهی است و باید از سنین پایین شروع شود. گزینه‌های درمانی عبارتند از:رفتاردرمانی (برای نمونه در درمان شناختی - رفتاری)
برنامه‌های آموزش والدین (مثلاً آموزش مدیریت والدین)
خانواده درمانی
مداخلات مبتنی بر مدرسه
دارودرمانی (تنها زمانی به کاربرده می‌شود که مشکلات همزمان مانند ADHD، پرخاشگری یا اختلالات خلقی وجود داشته باشد)
شیوع این اختلال بیشتر در کودکان و نوجوانان گزارش شده است(در پسران شایع‌تر است)
ویژگی‌های اصلی: پرخاشگری، تخریب اموال، فریب و نقض قوانین
شروع: قبل یا پس از 10 سالگی
خطرات: اختلال شخصیت ضداجتماعی، مصرف مواد، مسائل قانونی
درمان: رفتاردرمانی، مشارکت خانواده، گاهی اوقات دارو
تفاوت میان اختلال سلوک و اختلالات شخصیتی
اختلال شخصیت یک وضعیت سلامت روان است که شامل الگوهای طولانی مدت و مخرب تفکر، رفتار، خلق و خو و ارتباط با دیگران می‌شود. بیشر اختلالات شخصیتی در دوران نوجوانی آغاز می‌شوند، زمانی که شخصیت بیشتر رشد می‌کند و به رسیدگی می رسد. از این رو، تقریباً همه افرادی که گرفتاراختلالات شخصیتی می‌شوند، بالای ۱۸ سال سن دارند.یک استثنا در این مورد، اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) است - تقریباً ۸۰٪ از افراد مبتلا به این اختلال، علائم خود را تا سن ۱۱ سالگی نشان می‌دهند.
تفاوت زیادی بین اختلال سلوک و اختلال شخصیتی وجود ندارد، اختلال سلوک معمولاً در کودکان تشخیص داده می‌شود. اگر یک بزرگسال معیارهای هر دو بیماری را داشته باشد، یک متخصص سلامت روان اختلال سلوک را برای او تشخیص می‌دهد. این اختلال می‌تواند پیش از سن ۱۰ سالگی شروع شود، اما معمولاً در نوجوانی (بین ۱۰ تا ۱۹ سالگی) بروز می‌کند.
این بیماری در کودکان پسر شایع‌تر از کودکان دختر است. میانگین سنی بروز این اختلال در مردان ۱۰ تا ۱۲ سال و در زنان ۱۴ تا ۱۶ سال است.
میزان شیوع اختلال سلوک
اختلال سلوک بین ۲ تا ۱۰ درصد از کودکان و نوجوانان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد.علائم و علل اختلال سلوک
علائم و نشانه‌های اختلال سلوک چیست؟ رفتارهای مشخصه اختلال سلوک به تدریج در طول زمان ایجاد می‌شوند. کودکان مبتلا به اختلال سلوک تمایل به تکانشی بودن دارند. مدیریت و کنترل رفتار آنان دشوار است. به نظر نمی‌رسد که آنها نگران احساسات دیگران باشند.چهار رفتار اصلی اختلال سلوک عبارتند از:
پرخاشگری نسبت به افراد و حیوانات و/یا نقض حقوق اساسی دیگران.
تخریب اموال.
فریب دادن، دروغ گفتن و/یا دزدی.
ندیده گرفتن جدی قوانین.
نشانه‌های رفتار پرخاشگرانه نسبت به دیگران عبارتند از:
قلدری.
خشونت فیزیکی (احتمالاً با سلاح).
دعوای کلامی.
تهدید.
سرزنش دیگران به خاطر رفتار خودشان. آسیب رساندن به حیوانات.
نشانه‌های تخریب اموال عبارتند از:
آتش‌سوزی های عمدی.
خرابکاری یا تخریب اموال دیگران.
نشانه‌های فریب، دروغگویی و دزدی عبارتند از:
دروغ گفتن برای جلب لطف یا پرهیز از مسئولیت.
دزدی از افراد یا فروشگاه‌ها.
دستبرد به خانه‌ها یا مشاغل.
نشانه‌های نقض قوانین عبارتند از:
شکستن قوانین بدون دلیل روشن.
نرفتن به مدرسه (فرار از مدرسه).
فرار از خانه.
زیر پا گذاشتن هرگونه قانون تعیین شده توسط پدر و مادر.
سایر نشانه‌های رایج اختلال سلوک عبارتند از:
نوشیدن زیاد الکل و/یا مصرف زیاد مواد.
به راحتی ناامید شدن.
هیچ تلاشی برای پنهان کردن رفتارهای پرخاشگرانه خود نمی‌کنند.
ابراز پشیمانی نکردن از کردار خود.
مشکل در ایجاد و حفظ دوستی.
گفتنی است که رفتار سرکشی گاه به گاه در دوران کودکی و نوجوانی رایج است. اما علائم و نشانه‌هایی که منجر به تشخیص اختلال سلوک می‌شوند، الگویی مخرب و تکراری را نشان می‌دهند.
نشانه‌های اختلال سلوک در بزرگسالان
بزرگسالانی که اختلال سلوک دارند ممکن است در حفظ شغل یا حفظ روابط سالم با سایرین مشکل داشته باشند. آنها ممکن است مستعد رفتارهای غیرقانونی یا خطرناک باشند.علائم اختلال سلوک در یک بزرگسال ممکن است به عنوان اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده شود.
چه چیزی باعث اختلال سلوک می‌شود؟
کارشناسان نمی دانند که دقیقاً چه چیزی باعث اختلال سلوک (CD) می‌شود، اما بر این گمانند که ترکیبی پیچیده از عوامل ژنتیکی،زیستی و محیطی است.
عوامل ژنتیکی/زیستی:
بررسی ها نشان داده اند که برخی از ویژگی‌های این اختلال می‌توانند ارثی باشند، از جمله رفتار ضد اجتماعی، تکانشگری، خلق و خو، پرخاشگری و بی تاثیر بودن تنبیه.
سطح بالای تستوسترون با پرخاشگری مرتبط است.
آسیب مغزی تروماتیک، تشنج و آسیب عصبی می‌تواند در پرخاشگری نقش داشته باشد.
عوامل خانوادگی و محیطی:
بررسی ها نشان داده اند که بسیاری از پدران و مادران نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک درگیر مصرف مواد مخدر و رفتارهای ضد اجتماعی بوده‌اند. آنها همچنین اغلب مبتلا به کمبود توجه و بیش فعالی، اختلالات خلقی، اسکیزوفرنیا یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده می‌شوند. محیط خانه‌ای که فاقد ساختار و نظارت کافی با درگیری‌های پیوسته میان پدر و مادر است، می‌تواند رفتار ناسازگارانه در کودکان را در پی داشته و به اختلال سلوک بیانجامد.
کودکانی که در معرض خشونت خانگی همیشگی قرار دارند، بیشتر احتمال دارد به اختلال سلوک دچار شوند.
زندگی در محیط‌های اجتماعی و اقتصادی پایین با جمعیت فشرده همراه با بیکاری، در دسترس بودن مواد مخدر، افزایش جرم و جنایت، استرس اقتصادی و اجتماعی همراه با نبود توان مندی های فرزندپروری کافی، می تواند اختلال سلوک کودکان را در پی داشته باشد.
گفتنی است که اختلال سلوک می‌تواند در کودکان خانواده‌های سالم و با عملکرد بالا نیز رخ دهد.